Συνήθως, τα κομμάτια υφαίνονταν στον αργαλειό με μια τεχνική που ονομάζεται Sumak, δημιουργώντας τα διάφορα σχέδια στις πλευρές, καθώς και τον υφαντό πάτο. Μερικές φορές, θηλειές από μαλλί ράβονταν στο πάνω μέρος της τσάντας έτσι ώστε να μπορεί να στερεωθεί με ιμάντες σε καμήλες. Όταν οι νομάδες που χρησιμοποίησαν τις τσάντες κατοικούσαν στις σκηνές τους, τα κλινοσκεπάσματα που περιείχαν οι τσάντες μπορούσαν να αφαιρεθούν και έτσι η τσάντα να κρεμαστεί στους τοίχους της σκηνής.